Δείπνος Μυστικός

Δεν ξέρω πια το μυστικό ή το αφανέρωτο ποιο να'ναι. Μια πίστη μας επότισαν κι αυτή τι να προλάβει να απαντήσει. Νιώθεις ή απέχεις ,πιστεύεις ή ασεβείς ,λόγια απλά είναι όλα που φυτρώνουν στα χωράφια που μήτρα δεν έχουν. Μόνα τους ξεπετιούνται ακόμα κι αν φωτιές τους βάζεις, μη θέλοντας ξανά να πρασινίσουν τη θωριά σου. Τη φωτιά σου τσάμπα τη σκορπάς, αυτά φυτρώνουν μόνα τους κι εσύ θα μείνεις πάντα εμπρηστής τους. Με τη φωτιά την αμφισβήτηση, εσύ θα καίγεσαι.
Αν στα καρφιά πιστεύεις, σήμερα βλέπεις σίδερο και αποστρέφεις το βλέμμα. Για αυτούς που Τον σταύρωσαν, Τον διάλεξαν και Τον μάλωσαν για την ανωτερότητα Του και πώς τόλμησε να γεννηθεί σαν ξυλουργός ενώ περίμεναν το σκήπτρο και το στέμμα. Που θα μπορούσε να κρατά μία δική Του θέση στο τραπέζι και να μη σκέφτεται ποτέ να χαμηλώσει τη φωνή ,να ψιθυρίσει. Καμιά βιασύνη για τα θαύματα, ούτε καμιά υπερβολή, μόνο με τόσα όσα χρειάζεται να θαμπωθεί το γένος. Άντε και κάποιο παραπάνω, για γενναιόδωρο καλό είναι να Τον  ξέρουν αλλά και πάλι όχι ασύδωτο - ο άνθρωπος κακό συνήθειο έχει να ζητά το πιο πολύ και αχόρταγα να το εκπλιπαρεί. 
Κι αν θέλεις και την πίστη σου σημαία να την κάνεις,θα το γυρίσεις τελικά το βλέμμα σου στο σίδερο, καρφιά θα βρεις ένα σωρό, θα τα καρφώσεις μοναχός σε χέρια-πόδια και θα βγεις να σε θαυμάσουν. Με ένα δάκρυ μην περιμένεις θαύματα,τι σόι πιστός του λόγου σου,  δεν τις περνάς τις πύλες τόσο εύκολα , δείξε και λίγο σάρκα. Και τις εικόνες θα φιλήσεις, θα μοιραστείς κραγιόν με όλου του κόσμου τις πιστές και δε θα νοιάζεται κανείς για τέτοια χρώματα τα χείλη που μοιράζονται, γιατί όλοι θα βιάζονται να πουν ότι αναστήθηκε. Ότι Τον σταύρωσαν καλό είναι να ξεχνάνε, για να μπορούν στις προσευχές να Τον θυμούνται δίχως να σκύβουν το κεφάλι, καθώς στις προσευχές ψηλά κοιτάζουν οι πιστοί και δώρα περιμένουν, μόνο σκυλί δαρμένο έχει το κοίταγμά στο χώμα. Κάνε Χριστέ κι εσύ το κατιτίς σου τώρα που κάθεσαι σε πλήρη ανεργία εκεί ψηλά. 
 Αν πάλι δεν πιστεύεις σε μιας ανάστασης επανάληψη, κλείνεις τα μάτια και υποτάσσεσαι στην τσίκνα την μετέπειτα. Εκεί πιστοί και άπιστοι τα βρίσκουν και μοιράζονται τον οβελία εξίσου , σαν χριστιανοί καλοί οι μεν και σαν αρνητικό φωτογραφίας οι δε. Θα ξεχαστούν με το κρασί και θα μοιράσουν τις ευθύνες.
-Εσείς σταυρώσατε, θα πουν, κι εμείς μαζί σας τρώμε, σας συγχωρούμε και εμείς και Αυτός ψηλά που χαίρεται με τούτη τη συγκέντρωση. 
-Εμείς σταυρώσαμε, θα πουν, αλλά εσείς δεν Τον πιστεύετε άρα στα μάτια σας δεν είμαστε φονιάδες γι'αυτό να πιούμε ότι απέμεινε απ'την Άμπελο και από τα σπλάχνα των τετράποδων μας φίλων.
Αυτοί οι φίλοι όμως ξέρουν ποιος βάζει στα χωράφια τις φωτιές και εμπρηστής ποιος γίνεται στην πίστη που δε λέει να φυτρώσει. Κοιτάζουν τα παντέρημα να τρέχουν στα σπαρτά γυμνοί οι άνθρωποι και να λοξοδρομούν, άλλοι για τα νερά να βαπτιστούν κι άλλοι για την ξυλεία του Σταυρού που αναγεννιέται και αυτός και παραδίδεται στους ώμους Του. Ξέρουν γι'αυτό και θα τους ψήσουμε, σε σούβλα πιο ανθεκτική κι από τις πράξεις μας. 
Και θα κερνάμε.Θα κερνάμε και θα κερνιόμαστε για ακόμα μια χρονιά, στο δείπνο είναι μυστικό το ποιος σταυρώθηκε αλλά καθόλου μυστικό το δείπνο.