Κυνηγετικά φεγγάρια

Είναι εκεί αυτό το πλάσμα που με καίει και με τα μάτια του αχόρταγα ζητάει το παραπάνω. Δεν έχω αυτό το παραπάνω να του δώσω, όμως το ήξερα εξ αρχής όταν του τό 'ταζα . Έχω μονάχα ένα σώμα δίπλα του να πλαγιάσει και δύο χέρια πρόθυμα να μείνουν στο κορμί του. Τυλίγω αρώματα και ευχές και του προσφέρω. Αυτό μου αρνείται και ζητάει πόνο ακόμα περισσότερο να νιώσω.

Με δυναστεύει έτσι που την προσοχή μου επιζητά και με αναγκάζει να του φέρομαι σαν ξένος. Κι ας μέσα μου είμαι δικός του από καιρό δοσμένος φίλος ... πώς να τον κάνω να πιστέψει τις πληγές μου; 

Σαν κυνηγός με προστατεύει από τα βέλη τα των άλλων και με φυλάει θήραμα για τα δικά του νύχια. Κι είναι τα νύχια του φεγγάρια μισά που βγαίνουν νύχτα μέρα στο στερέωμα . Όλο θυμάμαι να τα κόψω μα όπως ανατριχίλα με πιάνει καθώς στην πλάτη μου τα ακονίζει, το μετανιώνω,δε βαριέσαι λέω, τι να την κάνεις της καρδιάς την  πλάτη  χωρίς τις γρατζουνιές του... ; 

Ασκεί επάνω μου μεγάλη γοητεία, μάγισσα θα'ναι

που το θύμα μαγειρεύει δίχως αυτό να το αντέχει να τη δει να τον μαγεύει. 

Ανάβω απέναντι του και κρατάω ένα τσιγάρο ,

η μικρή φλόγα στο στόμα μου 

και ο καπνός που αφήνω να τρέχει 

είναι για αυτό το πλάσμα απρόσμενη χαρά

και μια εικόνα που η λαχτάρα του είχε μάθει.

Κι όταν κοιτάζω με απορία πόσο επάνω μου ασκεί επιρροή, 

κλείνει κι ανοίγει τα ματάκια του αθώα. 

Είναι από εκείνα τα παιχνίδια που σαν άντρας αγνοούσα

κι όμως κατέληξα γεύμα αχόρταγο κι ανόσια ευλογία. 

Είναι αργά για να παλέψω να ξεφύγω, από καιρό η καταδίκη μου υπογράφτηκε όσο η πείνα η δική του έχει θεριέψει.Το παίρνω απόφαση και η απόσταση μηδέν ανάμεσά μας γίνεται.

Να φαγωθώ επιθυμώ κι από τα δόντια του να νιώσω επιθυμία. Κι είναι γραφτό μου να συμβεί με αυτά τα νύχια τα μισά του τα φεγγάρια.

(ο γάτος αυτός ο Οδυσσέας, είναι μιας φίλης μου καλής μέγας δυνάστης)