Είναι αυτό σου το παιδί που έτσι κρεμάστηκε σε μια γραμμή δίπλα σχεδόν από τις λέξεις
κι έχει το νου του να σε δει κατάματα
κι ας μη το παρατήρησες μέσα στην τόση σου βιασύνη.
Είναι αυτό το μισοφέγγαρο που κουβαλά στη σκέψη του πώς τάχα μια νύχτα θα γενεί πανσέληνος
και θα λυθούν οι απορίες σου όλες.
Είναι αυτή η ανοικτή αγκαλιά που περιμένει να της δείξεις ανταπόκριση
να τη βοηθήσεις να τη χτίσει την παρένθεση.
Είναι αυτό το ολόδικό σου το ερωτηματικό.
Ρωτάς, ρωτάς, ξαναρωτάς. Θέλεις τόσα να μάθεις, τόσα γράμματα να βγουν και να σε φτάσουν,
σε τόσες λέξεις να να μπλεχτούν και να αγγίξουν τα αυτιά σου.
Αλλά δίχως απάντηση ικανή να σε ικανοποιήσει μένεις έτσι ,
ένα κόμμα και στην κορυφή του εσύ τελεία
και όχι τέλεια
να υπομένεις τη συνέχεια. Κρύβει και λίγο φόβο πάντα η συνέχεια.
Όμως οι λέξεις που τονίζονται με ερώτηση είναι αυτές που μας τρομάζουν
κι αυτές που τόσο μας τρομάζουν δεν έχουν λόγο να ερωτώνται , κάνουν δουλειά από μόνες τους.
4 σχόλια:
Λογικό είναι τις περισσότερες φορές να υπάρχουν τα ερωτηματικά, σε σκέψεις εκφράσεις... ειδικά όπου υπάρχει η βιασύνη...
Καλό είναι όμως να δίνεις εκείνες τις απαντήσεις, να δίνεις την επιβεβαίωση, καθάρια και τρομερή συνάμα...
Εγώ τυχαία ήρθα εδώ κι όμως μεμιάς έγινα μια τελεία κάτω από τη γραμμή... έγινα θαυμαστικό να σε θαυμάσω !
Υπέροχο κείμενο...
Αν δεν πιστεύεις στην θεραπεία της απάντησης τότε, ναι, το ερωτηματικό μπορεί να κόβει και να πονά...όπως κάθε τι που μένει μισό.
Μην περιμένεις πάντως από τις λέξεις να "κάνουν δουλειά από μόνες τους". Ιδιαίτερα όταν δεν βγαίνουν στην επιφάνεια.
Καλή συνέχεια.
πολυ σωστα το τοποθετείς
το θεμα ειναι να μη χρειαστει να φτάσουμε στις ερωτήσεις
τοτε
ειναι ηδη αργα
για τη μια απο τις δυο πλευρες
ειναι κατι που παντα θα πονα
ειτε σε καλυψοιυν ειτε οχι
απαντήσεις
@Sweet truth : μου δίνεις μια απάντηση και μου γεννάς μια νέα ερώτηση... ποιος θαυμασμός δεν κρύβει μέσα του ερώτηση;
@StoneFace : οι λέξεις δουλεύουν όσο λίγα πράγματα στον κόσμο αυτό. Και μέσα όταν μένουν, πάλι θα σκάψουν προς την έξοδο λαθραία.
@ "Αισθηματική ηλικία" : δίκιο έχεις τόσο φίλε μου που απορώ πώς δεν το βρίσκω αυτόν το μέγα τρόπο να μαντεύω ποια πλευρά θα πονέσει περισσότερο κ έτσι μονάχα να σιωπήσω ...
Δημοσίευση σχολίου