Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Singing morning

Και ναι , είναι αλήθεια το πρώτο μου ελεύθερο σαββατοκύριακο , που οι υποχρεώσεις της δουλειάς έμειναν πίσω για μερικούς μήνες και  θα τις θυμηθώ λίγο πριν μπει ο Σεπτέμβρης... είναι αυτός ο χώρος της εκπαίδευσης που επιτρέπει αυτή την μικρή πολυτέλεια στη ζωή μου. Και την λέω μικρή γιατί δε συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ή άλλου είδους προσφορά που να εξασφαλίζει ονειρεμένες διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς, παρά μονάχα μια σχετική διαβίωση στο δυαράκι που βλέπει στο κέντρο του Πειραιά. 
Μήπως κι αυτοί οι προορισμοί εξασφαλίζουν τίποτα; Αλλάζεις λίγο τα πλάνα σου, δεν μπορώ να το αμφισβητήσω και όλα τα μέχρι χθες συνηθισμένα μοιάζουν ξεχασμένα κάπως. Αλλά οι διακοπές κρύβονται αλλού θαρρώ. Και δεν το λέω επειδή στερούμαι το παραπάνω, ούτε προσπαθώ να μου χρυσώσω το χάπι της εδώ παραμονής μου. Είναι εδώ που μπορώ να ζήσω όσα στερήθηκα τη δύσκολη αυτή χρονιά. 

Στέρηση ξέρεις δε σημαίνει απαραίτητα και χρημάτων έλλειψη, αλλά στιγμών για σένα και ευκαιριών να τα πεις με τον εαυτό σου. Έχω τόσα να πω μαζί του . Και τώρα είναι μια καλή περίσταση να ανακαλύψω αν έχω να πω όσα περίμενα ή αν κι αυτή μου η ανάγκη μεγεθύνθηκε όσο δεν έβρισκα το χρόνο να την καλύψω και υπερβάλλω τελικά στα λόγια μου. 

Η υπερβολή είναι μέσα στο αίμα μου, δεν το αρνούμαι... κι αυτό ακόμα υπερβάλλει όταν βράζει σε λάθος τόπους και χρόνους και με τίποτα δεν μπορώ να το  επαναφέρω στα φυσιο-λογικά του. Επομένως υπάρχει μεταξύ μας αυτή η κατανόηση. Κατανόηση που συνίσταται εν μέρει και στην ισορροπία ... Μπορώ να τη βρω όμως την ισορροπία; Αν ήξερα δε θα ήμουν εδώ τώρα να γράφω, το είπα πολλές φορές κι ελπίζω να το κατάλαβες, μόνο το τώρα είναι αυτό που ξέρω , όχι το μετά. 

Επανέρχομαι λοιπόν σε αυτό το μπαλκόνι που μου επιτρέπει να κοιτώ τα σύννεφα το πρωί και τα αστέρια το βράδυ (ενίοτε και το ανάποδο) και πάντα με αυτή την κινητοποίηση ξεκινώ να πληκτρολογώ τα λόγια και τις διαθέσεις μου. Όσο περνάει ο καιρός αυτό το γράψιμο το ηλεκτρονικό γίνεται τόσο φυσικό, λες και υπαγορεύω. Αλλά μου το απαγορεύω κιόλας αυτό το δέσιμο με την οθόνη, αγαπώ το μολύβι και σε αυτό θέλω να επιστρέφω. 

Αυτές οι διακοπές για μένα σημαίνουν ξυσμένο μολύβι και μπόλικο χαρτί λευκό διαθέσιμο... απειλητικό μέχρι να βρεις να το γεμίσεις και ελπιδοφόρο γιατί ξεκινάς σε βάση καθαρή. Αν θα το καταφέρω είναι θέμα κι αυτό υπερβολής ... από μένα να υπερβάλλω ό,τι μπορώ να καταφέρω να ξετρυπώσω κι από τα άστρα να συνεχίσουν να βγαίνουν όταν τα χρειάζομαι κι όταν δεν τα χρειάζομαι.Σάμπως κι αυτά γραφίδα να έχουν, απλώνω τα χαρτιά μου και τους παραχωρώ τη θέση μου.   

Οι καλημέρες μου έχουν κι αυτές τιμωρηθεί να ξεγυμνώνουν το μυαλό από το άγχος του. Τις αγαπώ αυτές τις καλοκαιρινές μου μέρες. 

10 σχόλια:

SG είπε...

Ναι, μπορείς...
To 'χω δει.

Καλό σου απόγευμα.

Prisoned Soul είπε...

Καλό να κάνεις ένα διάλειμμα, να τα βρεις με τον εαυτό σου, να αρχίσεις να μαντεύεις και το μέλλον και να μην στέκεσαι μόνο στο παρόν.
Πάντως έχεις δίκιο... το χαρτί και το φρεσκοξισμένο μολύβι είναι το καλύτερο!
Και θα συντροφέψει κι εμένα όταν φύγω για διακοπές γιατί δεν θα μπορώ να έχω πρόσβαση στην τεχνολογία. :)
Μην ξεχάσεις όμως να γράφεις κι εδω...
Φιλιά

MYSTELIOS είπε...

Καλή δύναμη φίλε και καλά καλοκαιρινά ταξίδια όπως εσύ ξέρεις να τα φτιάχνεις αρμενίζοντας ελεύθερα και ωραία με κουπιά τα μολύβια σου εξερευνόντας τις εσωτερικές θάλασσες της ψυχής σου ... αλήθεια αυτές είναι και οι καλύτερες διακοπές !!! καλό σου βράδυ.

Μάρκος είπε...

Καλό καλοκαίρι λοιπόν και επισήμως :)

immabill είπε...

Η σχεση τελικα με τον ευατο μας ειναι η σημαντικοτερη και ισως η μοναδικη που χρηζει τεραστιας προσοχης που συνηθως την δινουμε στους αλλους και οχι σε μας. Το καλοκαιρι παντα το βλεπω ως μια παυση απο τα παντα, απ οτι εκανα ολη την χρονια ( και η φετινη ηταν ιδιαιτερως δυκολη για μενα ), να ξεχαστω, να αφησω τα παντα πισω ... Σαν μια μικρη ψευδαισθηση ενα πραμα, ενα μινι διαλλειμα !! Αυτο που μπορω να σου ευχηθω ειναι να πιασεις το συντομοτερο το φρεσκοξυσμενο σου μολυβι και να δειξεις στον ευατο σου ποσο πολυ μπορεις να τον εκπληξεις. Τελος, δεν μπορω να σου περιγραψω ποσο χαρηκα και ανατριχιασα ταυτοχρονα που με το πρωτο κλικ ακουσα Zbigniew Preisner και Les Marionettes .Τον αγαπω απιστευτα και η δουλεια του στο La Doyble Vie De Veronique θα με στοιχειωνει για ολη μου τη ζωη . Καλο σου απογευμα :)

Takis X είπε...

Μην είσαι αδικος με τις καλημέρες σου.Δεν θα σου ξανασυστηθούν.

the boy with the arab strap είπε...

συνεχισε να γραφεις και δεν εχει τοση σημασια το μεσο που χρησιμοποιεις , καλα ταξιδια να εχεις .

karkinos7 είπε...

Αυτό που διαπίστωσα,τους δύο μήνες που είμαι χωρίς δουλειά,μετά απο σχεδόν τέσσερα χρόνια διευρημένων ωραρίων εργασίας,είναι ότι πολλά απο αυτά που νόμιζα ότι μου λείπουν άνηκαν στην υπερβολή μου,ένα και βασικό διαπίστωσα αυτό που έχεις εσύ την ηρεμία ενός σπιτιού να με υποδέχεται.Καλά ταξίδια να τα μοιραζέσαι μαζί μας!
Την Καλησπέρα μου!

marios104 είπε...

@StoneFace: Ποιος ξέρει τι βλέπεις κι εσύ ... αισιόδοξο όμως, ευχαριστώ!

@Sweet truth : Δεν ξέρω αν το μέλλον αξίζει να το μαντεύει κανείς ή να το περιμένει απλώς, κλίνω προς τη 2η επιλογή. 'Οσο για το blog δε θα μείνει παραπονεμένο, έχω τόσα να του πω ακόμα.

@ART-TRAVELLER :Σε ευχαριστώ τόσο... είμαι σίγουρος πως με καταλαβαίνεις για ποια ταξίδια ετοιμάζομαι να ξεκινήσω-αν δεν το έχω κάνει ήδη.Χαίρομαι που είμαστε συνεπιβάτες φίλε μου!

@Μάρκος: Καλό καλοκαίρι και σε σένα Μάρκο,φωτεινό και θαλασσινό !

marios104 είπε...

@Basilis: Φίλε Βασίλη εγώ αντιθέτως περιμένω τις διακοπές με σκοπό να σκεφτώ όσα δεν έδωσα χρόνο στην ώρα τους, να κλείσω λογαριασμούς και να κάνω χώρο για νέους...δε λέω ότι δεν αφήνομαι κι εγώ στο καλοκαίρι...τα μοιράζω όμως. Ναι , ο Preisner είναι και δικός μου λατρεμένος και ήθελα να τον ακούσω παραπάνω αυτή την περίοδο, χαίρομαι που σου αρέσει τόσο. Σε ευχαριστώ για όλα, καλή εβδομάδα!

@Takis X: Δε θέλω να τις αδικήσω, τις αγαπώ έτσι που έρχονται ξέγνοιαστες πια.

@OFF: Δίκιο έχεις, παντού η γραφή σε απελευθερώνει. Θα προσπαθήσω να τη βρω σε πολλούς δρόμους. Καλησπέρα!

@karkinos7: Όσο καιρό είσαι χωρίς εργασία, τόσο περίπου είμαι κι εγώ που ασχολούμαι με το blog. Ελπίζω όταν βρεις εσύ - που σου το εύχομαι σύντομα- να μην πάψω τη δική μου ασχολία! Ναι αυτήν την υπερβολή τη φοβάμαι λίγο, αλλά πιστεύω στην ευρηματικότητα του χαρακτήρα μου, θα βρω πράγματα να μου λείπουν έπειτα... Σε ευχαριστώ φίλε μου!