Δεν αρκεί ένα σου χρώμα για να θυμίσει άνοιξη,
όταν αυτό που βάφεις είναι το γκρίζο.
Είναι πολλών ακόμα παραγόντων η απαίτηση
κι απειροελάχιστη η δύναμη που δείχνεις .
Έχεις το άλλοθι ότι ποτέ δεν έμαθες να ξεχωρίζεις το λευκό από το ψέμα
και το δικό σου αίμα απ'την πορφύρα.
Πάντα με χρώματα όμως μιλάμε
για ζήλεια, πάθη και θυμούς , ντροπές και λάθη και κακίες
που θα έπρεπε κάτι να σου έχει μείνει.
Έχεις συνήθειες ακόμα τόσες κι όλες ξεβάφουν.
Λιώνουν στα χέρια σου και τρέχεις να με πιάσεις.
Μη μου λερώνεις όμως ένα δα κομμάτι από αυτό που εγώ ορίζω ως καμβά μου.
3 σχόλια:
kalo minaaa! :)
Καλό μας μήνα!
καλό μήνα
εε ναι
τα όρια είναι περίεργο πράμα
Δημοσίευση σχολίου