Πώς ( - + ) αλλιώς

Πότε δεν έμαθα κάτι για μένα χωρίς κόπο, όλα μου έφαγαν καιρό και την υπομονή μου την αμέλησαν, όσο εγώ τη γύρευα για σύμμαχο.

Έπρεπε από νωρίς με αυτή μου την ιδιοτροπία να συμβιβαστώ και να την έχω ως απάντηση στις ερωτήσεις των γνωστών μου και των φίλων. Γιατί είσαι έτσι; Γιατί δεν είσαι ένας άλλος, γιατί δεν είσαι αλλιώς; Κυρίως αυτό το ''αλλιώς'' και το ''πώς'' μαζί πορεύτηκαν και δρόμους άνοιξαν όσους και έκλεισαν.

Δεν μπόρεσα για πολλά πράγματα να είμαι σίγουρος, έτσι αυτό το '' σίγουρος για το τώρα'' εγκαταστάθηκε στη σκέψη μου και νόμιζα πώς ήταν αρκετό.

Δεν είναι όμως τίποτα αρκετό όσο οι άνθρωποι γυρεύουν το μετά και τις απαντήσεις από σένα, ειδάλλως γιατί να υπάρχεις στη ζωή τους; Ακούω τόσα γιατί , από έξω κι από μέσα μου που πολλές φορές μπερδεύομαι για την προέλευσή τους και δίνω απαντήσεις σε λάθος κατευθύνσεις - αλλά οι απαντήσεις βγαίνουν πάντα τόσο μετρημένες που δεν γίνονται ο κανόνας. 

Ο χορός των λέξεων γίνεται ιερός και οι προτάσεις ακολουθούν σαν το γεύμα μετά το χορό. Όταν είσαι λαχανιασμένος και όλα θολώνουν από την προσπάθεια. Τα δάκτυλα όμως τα ματωμένα είναι σημάδι ότι κάποιο χρώμα βγήκε από αυτή σου την προσπάθεια, είτε ένας φίλος, είτε ένας έρωτας, είτε ο εαυτός σου που μαζί σου στροβιλίστηκε. Στο πώς ( και το ) αλλιώς.