Άγρυπνη αλάνα

Χώμα τριγύρω και σκουριά,

αλάνα μοιάζει ξεχασμένων σου φαρμάκων ,

νεκροταφείο όπου κερί για να ανάψεις πρέπει να έχεις κάτι να προσφέρεις,

ένα κομμάτι από σίδερο σαν των ανθρώπων τη σκληράδα.

Γύρω κοιτάζεις ,

ένα παιχνίδι πεταμένο μέσα σε λάσπες

και παραδίπλα ένα παιδί χωρίς παιχνίδι,

έτσι ήταν πάντα στη ζωή αυτός που ψάχνει δίπλα σε αυτό που ήταν άχρηστο για κάποιον,

όλα τα σκόρπια απορρίμματα μια ομορφιά .

Μια ξεχασμένη ρόδα αυτοκινήτου, μια διαδρομή που δεν υπήρχε προορισμός,

και χαραγμένα πάνω της ονόματα από εταιρίες που σου πουλούσαν το άπιαστο.

Μία βαλίτσα από καιρό κομματιασμένη

κι από μέσα της να βγαίνει ένας καημός

που δε τη ρώτησε κανείς αν της αρέσουν τα ταξίδια...

Ανάμεσα τους μια παλιά φωτογραφία,

ένα τοπίο από θάλασσες και πλοία ξελογιασμένα

να σεργιανίζουν στων κυμάτων τους τα χάδια λες και ζυγώνουν

σε ερωτικό κρεσέντο.

Σωροί μπουκάλια από πλαστικό

κι άμμο ψημένη, να σου θυμίζουν ακόμα οι μυρωδιές τα χνώτα των στομάτων

που ακούμπησαν τα χείλη τους και τ'άδειασαν

κι αυτά τα χνώτα να γυρεύεις να γνωρίσεις.

Τσιγάρα κι άμορφες σακούλες,

χαρτιά και γεύσεις από φρούτα,

όλα αναδύουν μια κραυγή

που διαπερνά την όσφρησή σου

κι όμως στα μάτια σου δάκρυα επιστρέφουν...

γιατί σε αυτό το περιβάλλον,

αναγνωρίζεις ένα λίκνο να σε έλκει.

Βροχή σε πιάνει και μουσκεύεις,

βροχή στεγνώνει μα κανείς δε στέγνωσε μαζί της,

τρέξαν αμέσως να κρυφτούν της πόλης τα κοπάδια κάτω απ'την αδιάβροχη ζωή τους,

μα εκεί η σκουριά δεν έχει ανάγκη από υγρασία.