Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

α-σφάλματα



χάζευα όμως τα γύρω αυτοκίνητα για να μαντέψω αν με κοιτούν να φεύγω ή εγώ αυτούς να έρχονται.
τα μάτια δε μου χρησίμευσαν και πολύ
μπορώ να τα κλείσω και να ελπίζω να μη με κτυπήσουν.
δε θα βρουν πρόσφορο έδαφος πιστεύω .
μονολογώ.
παίρνω τις στροφές και δε το νοιώθω το κάψιμο από την περιέργεια πια.
τα φώτα με ζαλίζουν ,
πεταλούδα βράδυ καλοκαιριού έτοιμη να λιώσει τα ρούχα της.
''δεν το αξίζεις'' σκέφτομαι
αλλά δεν το επιλέγει κάποιος αυτό.
μονάχα να είχα χώμα να πατώ στα πόδια μου, αυτό νομίζω θα τα γιάτρευε όλα.
(άλλη μια στροφή)

1 σχόλιο:

karkinos7 είπε...

Χώμα και όχι κενό με αιωρούμενα δύο πόδια να περπατάς!
Την Καλημέρα μου!