Αλήθεια πίστεψα πως θα μπορούσα να χορέψω απόψε . Είχα το χώρο δικό μου, είχα το χρόνο με το μέρος μου. Ήταν οι κινήσεις των σωμάτων ελάσματα στα χέρια μου πλασμένα και τους απέδωσα μορφές ... όπως και αυτές σε μένα απέδωσαν σημάδια στο μυαλό μου. Φτάνουν οι απεικονίσεις μιας κάμερας για να θυμάμαι ή μήπως η δική μου προσπάθεια κρίνεται περισσότερο αναγκαία; Όσο τα κλικ ακούγονται, τόσες φιγούρες θα ζωντανέψουν κάτω απ'τα μάτια μου. Κι ύστερα... Η μουσική ενός πλανόδιου που θέριεψε μέσα μου σαν μπάντα από τα όνειρα που θα έκανα αν ήμουνα παιδί ακόμα... ή μήπως είμαι; Οι ήχοι από τις φωταγωγημένες εκκλησίες και τα φώτα των κεριών. Αυτή η σταύρωση έγινε στα αλήθεια; Ή χόρεψε κι αυτή η φήμη ως τα σήμερα; Δεν έμαθα ποτέ, ούτε και ρώτησα. Μόνο περπάτησα σ' έναν πεζόδρομο διόλου πεζό και ήμουν ο άνεμος ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων. Αυτή η μέρα τα είχε όλα, αλήθειες όμως, όχι ψέματα.
7 σχόλια:
Καλοτάξιδος μες τις αλήθειες σου ο χορός σου :)
Κι αν οι αλήθειες δε με βγάλουν σε Ιθάκη, εγώ θα έχω πάντα το ταξίδι...!
Παλμός, τίναγμα, ανάσα, χάρη, δόνηση, ισορροπία...όλα κλεισμένα σε μορφές οικείες, φυλακές καμωμένες από υλικά βγαλμένα από τη γη, σαν τα σώματα που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Το ίχνος του θανάτου να σκιάζει το μέτωπο της ζωής, σε θραύσματα παγωμένου χρόνου, σε ήχους που πρέπει να φανταστείς. Με κάθε ερώτησή σου τρέμουν τα φύλλα κάθε βεβαιότητας...κι έχουν πέσει ήδη οι σπόροι της απάντησης.
...αυτοί οι σπόροι βρήκαν τον τρόπο να καρποφορήσουν ακόμα και στην άνυδρη γη, όλα ευωδιάζουν απ'τη μελλοντική τους θέα.
αισθάνεσαι τη βλάστηση να ψιθυρίζει κάτω από την πέτρα; να αναρωτιέσαι τότε ποιος είναι ο νικητής...
...και η πέτρα βλασταίνει μαζί.
σωστό.
παρατηρώ τη φωτογραφία και ξέρεις τι σκέφτομαι; είναι εντυπωσιακό πόσο ζωντανές φαίνονται οι σκιές των άψυχων αντικειμένων...
Δημοσίευση σχολίου