Πες με ακόμα έναν αγέννητο ενήλικα που ξέρει μόνο το μεγάλο να υποδύεται κι όχι στα αλήθεια να έχει τη διάθεση να το ζήσει . Πες με αν θέλεις άτολμο ή ονειροπαρμένο. Όπως κι αν θες κι έχεις το θάρρος ή ένα θράσος τόσο δα να με φωνάξεις, ίσως ποτέ δεν κατορθώσεις να εξηγήσεις τι είναι αυτό που θα με κάνει να γελάω και να πονάω.
Είναι στιγμές που δεν περίμενα ποτέ ό,τι θα γίνει, όταν τα δάκρυα μου ήρθαν και με γύρεψαν (και μάθε κάτι τώρα που έχω το χρόνο να στο πω και δε θα υπάρξει δεύτερη φορά να επαναλάβω ότι τα δάκρυα ποτέ δεν τα συγκράτησα κι όπως κι αν ήρθαν να με βρουν , είχα μια άνεση παιδιού κάτω από τα σεντόνια να τα βάλω αυτά τα δάκρυα να τρέξουν ) και όμως ως σήμερα αυτές μου οι στιγμές καταχωρήθηκαν ως τόσο αγαπημένες.
Είναι από φίλους, πίσω από πόρτες ξαφνικά που εμφανίστηκαν με μία τούρτα αναμμένη μέρα γενεθλίων . Είναι από λόγια τρυφερά που σου ψιθύρισε κι αναρωτήθηκε αν δώρο ήταν τα λόγια τα δικά σου. Είναι από κάθε μια χρονιά με μαθητές που δέθηκες κι ήθελες κάπως να το δείξεις κι εσύ έκλαψες. Είναι από νότες που σου παίζουν με τα λόγια σου , ένας χορός που τώρα πλάθεται στα βήματα . Από αδέσποτα στους δρόμους που υποφέρουν κι από ανθρώπους με το χέρι απλωμένο. Από τα όνειρα που έκανες μικρός κι από αυτά που ξέχασες να κάνεις. Από αυτούς που σε μαχαίρωσαν δειλά κι από αυτά που εσύ κακό έκανες στον εαυτό σου.
Ίσως τα πιο πολλά από αυτά τα δάκρυα να συγχωρούνται , ίσως και να δικαιολογούνται. Μα πιο γενναία θεωρείς όσα σε φέρνουν να θυμάσαι ένα παιδί που μέσα κρύβεις και που πολλές φορές γι'αυτό μιλούσες. Μία ταινία ήταν απόψε η αφορμή, μια ιστορία παιχνιδιών που να γελάσεις σε έκανε όσο ελάχιστες κατάφεραν.
Κι όμως αυτή η τελευταία της σκηνή, με τον μικρό τον ήρωα σε ένα άλλο κορίτσι τα παιχνίδια του να δίνει γέμισε δάκρυα τα μάτια τα δικά σου. Είχε τόση αγωνία μη τυχόν και κακοπέσουν τα παιχνίδια , που εξιστορούσε τη ζωή τους λες και θα ήταν θαύμα αν μπορούσαν να τη συνεχίσουν. Είχε μια γλύκα αυτή η σύνθεση χρωμάτων , σκέψεων και σε έκανε να θυμηθείς τις φωνές των παιχνιδιών που κουβαλούσες στο χέρι σου, στρατιωτάκια, αυτοκίνητα και ζώα, όλα με ονόματα και σε ιστορίες μπλεγμένα να συντροφεύουν τα μερόνυχτα που σου χαρίζαν μπόι.
Αυτά τα δάκρυα είναι για όσα ηλιοβασιλέματα έβαψες με νερομπογιές και τα κρέμασες στην αυλή να τα δεις να λάμπουν. Ακόμα και τώρα βρίσκεις αφορμές να κοιτάζεις στις αυλές μήπως περίσσεψε κομμάτι από αυτές τις περασμένες σου ιχνογραφίες. Αυτά όμως είναι χρώματα που ήδη μοιάζουν ανεξίτηλα στις καλημέρες σου. Και τις μοιράζεις γιατί έτσι θα ήθελες να σε θυμούνται τα παιχνίδια σου και ίσως βρουν το δρόμο πίσω να γυρίσουνε σε σένα.
Καλημέρα μεγάλο μου παιδί.
9 σχόλια:
"Από τα όνειρα που έκανες μικρός κι από αυτά που ξέχασες να κάνεις."
Μεγάλη αλήθεια αυτό. Αυτό που είναι ο καθένας μας είναι το σύνολο των ονείρων που έκανε (ή ξέχασε να κάνει, όπως λες). Λίγη σημασία έχει τελικά πόσα από αυτά πραγματοποιήθηκαν.
Ευτυχώς!
Την καλησπέρα μου.
Η παιδική ηλικία είναι μια μυθική χώρα, είναι χρόνος μαζί και τόπος, ένας τόπος λουσμένος σ'ένα μαγικό φως. Συχνά προσπαθώ να θυμηθώ τον εαυτό μου σ'εκείνο το μακρινό τότε, να ανακαλέσω εκείνο το παιδικό βλέμμα που έβλεπε γύρω του μόνο θαύματα...και να αντικρίσω τον κόσμο μου με την ίδια αγνότητα, αγωνία και αγάπη. Μερικές φορές ο δρόμος - και η δυνατότητα - της επιστροφής είναι χαραγμένα στο πρόσωπο, αλλά αυτός ο χάρτης έχει σχεδιαστεί για να παραπλανεί. Είναι γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο που όταν κάποιος, ζαλισμένος από την χαρά, χαλαρώσει λίγο τα χέρια που κρατάνε σφιχτά μέσα του αυτό το παιδί, νιώθει να γίνεται στα βλέμματα τους τόσο ξένος, μικρός και μόνος.
Ε, λοιπόν, ξέρεις κάτι; Αυτό το τίμημα ίσως να μην είναι και τόσο ακριβό.
to pws exeis perasei stin paidiki ilikia antikatoptrizete se oli tin ypolipi zvi mas, kalo apogeyma !!!
Kαλό απόγευμα φίλε Μάριε για άλλη μια φορά υποκλίνομαι στην ικανότητα της γραφής σου που καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να μας γυρνάει πίσω στα χρόνια της παιδικής αθωότητας και στις καλά κρυμμένες αλήθειες και όνειρα από τους μεγάλους ... το έχουμε ανάγκη γιαυτό συνέχισε πάντα έτσι ... Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια !!!
''Αυτά τα δάκρυα είναι για όσα ηλιοβασιλέματα έβαψες με νερομπογιές και τα κρέμασες στην αυλή να τα δεις να λάμπουν. Ακόμα και τώρα βρίσκεις αφορμές να κοιτάζεις στις αυλές μήπως περίσσεψε κομμάτι από αυτές τις περασμένες σου ιχνογραφίες. Αυτά όμως είναι χρώματα που ήδη μοιάζουν ανεξίτηλα στις καλημέρες σου. Και τις μοιράζεις γιατί έτσι θα ήθελες να σε θυμούνται τα παιχνίδια σου και ίσως βρουν το δρόμο πίσω να γυρίσουνε σε σένα.''
Δεν υπάρχει σχόλιο,απλά είναι ζωή πολλών απο εμάς!
Την Καλημέρα μου!
Καλά να Περνάς!
Με το σεντόνι μου σκεπάζομαι
Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο διάφανο κι ελαφρύ
Τα μάτια ορθάνοιχτα,τα χέρια υψωμένα κι εγώ σύννεφα να χορογραφώ
Σε λευκό χαρτί ουράνιο τόξο ζωγραφίζω, όνειρα ενώνω
Το χαρτί αιωρείται,ώσπου τα παπούτσια σου να το διαβάσουν
Με tο χαμόγελο σου τυλίγεις την πλάτη μου και το σώμα μου βάφεται
Το δωμάτιο μεγαλώνει κι εγώ ανοίγω το παράθυρο να μπουν τα παιχνίδια μας
Δ.
Εγώ θα σε πω φίλο παιδικό κσι συμμαθητή. Τέτοια ηλικία σου αρμόζει παιδική...
Είναι θαυμάσιο που δεν συγκρατείς τα δάκρυά σου και τόσο σπάνιο!
Βγάζοντάς τα από μέσα σου ξεσπώντας, αφήνεις ελεύθερες θέσεις για όνειρα.
Όνειρα και αναμνήσεις, όλα γλυκά και όμορφα...
@Εκείνος : Καλησπέρα και σε σένα και στα όνειρά σου, εύχομαι αυτά που πραγματοποιήθηκαν για σένα να είναι πιο δυνατά από όσα ξέχασες να κάνεις.
@StoneFace : Κι εγώ προσπαθώ το ίδιο αλλά όσο τα χρόνια περνούν όλο και πιο δύσκολο μου φαίνεται να το καταφέρω, μονάχα πλάθω νέο το παρελθόν μου.
@ the boy with the arab strap : Θα συμφωνήσω μαζί σου και θα προσθέσω και κάτι, φαίνεται και στην παιδική ηλικία που θα προσφέρεις και στα δικά σου πλάσματα.Καλησπέρα φίλε μου.
@ART-TRAVELLER : Κάποιες στιγμές νοιώθω ότι αγκιστρώνομαι παραπάνω απ'ότι πρέπει σε αυτή την ηλικία μου, ελπίζω να μην έχω ποτέ ενδοιασμούς ικανούς να με σταματήσουν από το ταξίδι αυτό. Καλησπέρα φίλε μου καλέ.
@karkinos7 :Αφού πολλοί τα ζήσαμε παρόμοια , ίσως και τα παιχνίδια μας έχουν κι αυτά στήσει χορό και συζητούν για εμάς, όμορφο να το σκέφτομαι...καλησπέρα φίλε μου, σε ευχαριστώ.
@Ανώνυμος : Τόσο όμορφο ό,τι έγραψες, δεν έχω λόγια να προσθέσω, σε ευχαριστώ .
@Sweet truth : Ναι, κάνω χώρο για χαμόγελα και για φίλους αγαπημένους. Ίσως υπήρξαμε συμμαθητές, για πόσους τωρινούς μου φίλους δεν έχω ευχηθεί να ζούσα την παιδική τους ηλικία... Σε ευχαριστώ θερμά.
Δημοσίευση σχολίου