Προσωρινά σημεία στίξης - άνω τελεία

Κάποιες φορές αποχωρούμε κι άλλοτε ταξιδεύουμε

από σκέψεις ή εαυτούς μας βρίσκουμε τρόπους να ξεφύγουμε

κι ας επιστρέφουμε πάντα στην ώρα μας ή λίγο αργότερα.

Μοιάζουν με κλεισίματα λογαριασμών οι διακοπές μας 

ή με απολογισμούς 

και τρέχουμε να προλάβουμε

να κάνουμε το καλό μας το καθάρισμα,

σάμπως θα το δει κανείς να αστράφτει το μέσα μας.

Βιάζομαι να μαζέψω βραδινά σημεία στίξης, 

παιχνίδια κήπου, να μιλήσω για βήματα, καταστρώματα και τις ανάγκες τους,

ταράτσες, μπλούζες, θερινά πανιά, κυνηγετικά φεγγάρια, ανυπάκουους χρόνους,

φρέσκες πράξεις, αδέσποτες μελωδίες, ανάπηρες συμμετρίες, νυχτερινά κεριά, νυχτερινά ποτά, λόγια επιτραπέζια, για όλα τελικά κι ίσως για τίποτα. 

Είμαι εδώ με όσες λέξεις μου γεννάει η ανάγκη να μιλήσω

κι όταν φεύγω 

δεν είναι η σιωπή που με γυρίζει πίσω,

αλλά αυτή μου η ανάγκη να κάνω αυτό το ξεκαθάρισμα τακτικό μου

κι ότι βγάζω στο φως να το ξεπλένω.

Αφήνω λίγες μέρες και επιστρέφω.

Σίγουρα μπορούμε πιο πολλά.