Oι ανάγκες να ξεφύγεις έρχονται και σε βρίσκουν,όπως κι εσύ τις κυνηγάς, όπως θα έκανες αν ήσουν νηστικός
και γύρευες τροφή από τα ελεήμονα χέρια των περαστικών και των ξεχασμένων.
Ανάγκες όλοι έχουμε,
λίγες όμως βρίσκουν φαΐ , δεν περισσεύουν ψίχουλα για όλους.
Όσο γυρίζαμε μας πήραν τα πουλιά φωτογραφία
κι εγώ εκείνα,
διερωτόμενος αν είμαι εγώ που φεύγω μακρυά τους
ή εκείνα που δεν ήθελαν να μας αποχωριστούν.Δεν είχα δυστυχώς τίποτα να τους δώσω,
μόνο χαρά καθώς πότε κοίταζα αυτά να γαντζώνονται από τα κάγκελα του πλοίου,
και πότε γάντζωνα το βλέμμα μου πάνω σου.
Κάποια στιγμή τα αφήσαμε πίσω μας,
η δική τους ανάγκη καλύφθηκε ή μπορεί και να κουράστηκαν
οι δικές μας όμως πεινούν και δεν έχουν τα φτερά να φτάσουν πιο μπροστά από όσο τους επιτρέπεται,
όλα πάνε στο δικό τους ρυθμό και έτσι πρέπει.
Ανάγκη είναι κι αυτή η θάλασσα που διανύουμε.
5 σχόλια:
Τελικά, πράγματι γράφεις πολύ καλά...
Ότι και να διαβάσω... βγάζει κάτι βαθιά δυνατό... που σαν κύμμα ταξιδεύει στην σκέψη...
Η θάλασσα που διανύουμε , όντως η μεγαλη μας ανάγκη ... μάρεσε πολύ αυτή η σκέψη σου !!! γιαυτό και δηλώνω αιώνιος ταξιδευτής πάνω στο κατάστρωμα να αρμενίζω αδιάκοπα στα πελάγη που αγαπώ , μια ανάγκη για επιβίωση θα συμπλήρωνα ... Καλό απόγευμα !!!
@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ : Ευχαριστώ πολύ που είσαι παρών και για τα λόγια που επιλέγεις να αφήσεις,χαίρομαι αλλά πιο πολύ που μπαίνεις μέσα σε αυτά που διαβάζεις.
@ART-TRAVELLER : Ναι, η επιβίωση πάνω από όλα, η θάλασσα όπως το νερό στον εμβρυακό σάκο μας τρέφει...εμένα τουλάχιστον ήταν πάντοτε παρούσα. Καλησπέρα φίλε μου.
oi dikes mas oi anages de teleionoun pote...kalispera my friend!
Όλα έχουν το δικό τους ρυθμό και έτσι πρέπει, αυτό πρέπει και γω να θυμάμαι... θα καλυφθούν οι ανάγκες με τον καιρό, με υπομονή, επιμονή και προσήλωση...
Δημοσίευση σχολίου