Frida was her bone letter

''Ζωγραφίζω τη δική μου πραγματικότητα. Το μόνο πράγμα που ξέρω είναι πως ζωγραφίζω γιατί το έχω ανάγκη και ζωγραφίζω οτιδήποτε περνάει από το μυαλό μου, χωρίς δεύτερη σκέψη.


Ζωγραφίζω αυτοπροσωπογραφίες γιατί είμαι τόσο συχνά μόνη , επειδή είμαι το πρόσωπο που γνωρίζω καλύτερα.


Η ζωγραφική μου μεταφέρει μέσα της το μήνυμα του πόνου. Η ζωγραφική συμπληρώνει τη ζωή μου.''


Αυτά τα λόγια ανήκουν στην ίδια τη Φρίντα Κάλο , που 103 χρόνια πριν ήρθε στον κόσμο ( 7/7/1907)
για να του δώσει νέα σημασία με τη ζωή της και το έργο της. Αν το έργο της έχει αξία , τότε πού να μάθεις για τη ζωή της...κι αν η ζωή της είχε αξία , τότε πού να δεις το έργο της...από τις λίγες καλλιτέχνιδες που βίωσε τον πόνο και τον έκανε χρώμα πάνω σε καμβάδες. 


Θανάσιμα σχεδόν τραυματισμένη από τα 18 της χρόνια (ύστερα από ένα ατύχημα αστικού λεωφορείου όπου επέβαινε και που την γέμισε λάμες, νάρθηκες, κολάρα και πρόσθετα δεσίματα),έβαλε όλη της τη ζωή πάνω σε μια παλέτα και ζωγράφισε για τους πόνους της,αποτυχημένες εγκυμοσύνες, το σύντροφό της Ντιέγκο Ριβέρα,χωρισμούς και επανενώσεις , θανάτους και γεννήσεις, όλα έγιναν εικόνα μέχρι που στα 47 της η δική της ξεθώριασε και χάθηκε. Την αγαπώ για όλα τα παραπάνω και για ακόμα περισσότερα που δε θέλω να σπαταλήσω χρόνο να σας ζαλίζω.Ίσως άλλη φορά. 



http://vimeo.com/6817830
http://vimeo.com/6594128